İşyerinde taşınma işi bitti ama yerleşme, elektrik, internat tarzı altyapı işleri devam ediyor. Bu esnada dizüstü bilgisayarlarda en azından kablosuz internete çıkılabilirken masaüstüler hepten iptal. Ben de bugün getirdim kendi makinamı, bir yandan da onu çalışılabilir hale getirmek niyetim, bikaç downloadı koydum ki biri büyük baya. Gün ortası elektrikler de ethernetler de kullanılır hale geldi fakat ben bir kablo kalabalığında sadece masaüstü makinaya kablo bulduğumdan, kablosuz internet de bu sırada iptal olduğundan dizüstündeki dosyaları taşımakla filan uğraştım. Kablo bulmaya da kasmayayım dedim. Şimdi aleti toplayıp kaldırırken çantamın gözünde "nolur nolmaz hocu" diye tuttuğum ethernet kablosuyla göz göze gelince aklımdan geçti işte bu, "bazen tam bi gerizekalı oluyorum."
Hani insan kendini bilir, "ben hazırlıklıyımdır" filan der, "olucaktı böyle bişeyim" diye aranır. Yani kendinden bir beklentisi vardır böyle durumlarda, ya da hiçbir beklentisi yoktur çekicez abi der oturur. Peki ben her geçen gün nasıl oluyor da kendim kendimi tek başıma bu derece şaşırtıyorum, kendimi her geçen gün biraz daha tanıyorum?
Aynı şeyi bi seferinde dudak nemlendiricisi için yapmıştım. "Hağasittir unuttuk lan" deyip böyle bikaç gün dudaklar çatlak çatlak gezdim anamlara gittiğimde. Çantayı bile karıştırmamışım. Dönüşte boşaltırken buldum kendisini, evet aslında yanıma almışım. Fakat almış olabileceğime kendim bile inanmamışım...
Bu da böyle manasız post olsun. Kendime not.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder